فن کالا | بهترین قیمت باتری سمعک | خرید باتری سمعک با کیفیت
نویسنده: مریم افشار 
به لطف غربالگری‌های شنوایی نوزادان که به طور متداول انجام می‌شود، اکثر والدین هنگام ترک بیمارستان از وضعیت شنوایی فرزند خود مطلع هستند. اگر کودک آنها ناشنوا باشد یا دچار کاهش شنوایی شود، کارکنان بیمارستان و سایر متخصصان سلامت می‌توانند والدین را به منابع مناسب برای ارتباط و درمان راهنمایی کنند.
اما گاهی اوقات تشخیص کاهش شنوایی می‌تواند پیش‌درآمدی برای یک چالش رشد دیگری به نام اختلال طیف اوتیسم (ASD) باشد. *مؤسسه تحقیقاتی گالودت* تخمین می‌زند که حدود ۴۰ درصد از کودکان دارای کاهش شنوایی به یک ناتوانی اضافی مبتلا هستند و شیوع اوتیسم در میان کودکانی که ناشنوا یا دارای کاهش شنوایی هستند، را ۱ در ۵۹ برآورد می‌کند.
اوتیسم چیست؟
اختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال پیچیده‌ی رشدی است که در اوایل کودکی ظاهر می‌شود و بر توانایی کودک در برقراری ارتباط تأثیر می‌گذارد.
طبق گزارش *مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده* (CDC)، که نرخ اوتیسم در کودکان را دنبال می‌کند، اگرچه کودکان مبتلا به ASD از این اختلال رشد نمی‌کنند، تشخیص زودهنگام و مداخله می‌تواند به طور چشمگیری نتایج زندگی کودک را بهبود بخشد.
علائم شامل موارد زیر است:
– عدم یا تأخیر در زبان گفتاری
– استفاده تکراری از زبان و/یا رفتارهای حرکتی (مانند تکان دادن دست‌ها یا چرخاندن اشیاء)
– عدم علاقه به ارتباط با همسالان
– فقدان تماس چشمی
– نبود بازی‌های خودانگیخته یا تخیلی
– تمرکز مداوم بر روی بخش‌هایی از اشیاء
اوتیسم و کاهش شنوایی: گاهی یک کودک هر دو را دارد
از آنجا که اوتیسم هر کودک را به شکلی متفاوت تحت تأثیر قرار می‌دهد، درک چگونگی تأثیر این اختلال بر توانایی شنیدن و پردازش صداها ضروری است. تأثیر اوتیسم بر شنوایی طیف وسیعی دارد؛ در برخی موارد، کودک ممکن است هیچ گونه کاهش شنوایی نداشته باشد، یا ممکن است دچار کاهش شنوایی خفیف، متوسط یا حتی قابل توجهی باشد که با سمعک قابل اصلاح است.
اختلال پردازش شنوایی و اوتیسم
در بسیاری از موارد، اعصابی که مسئول انتقال صدا به مغز هستند ممکن است به درستی عمل نکنند (این وضعیت به نام اختلال پردازش شنوایی یا APD شناخته می‌شود) و این موضوع درک صحبت‌ها را برای کودک دشوار می‌سازد. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است با انواع دیگر تجربیات حسی نیز دچار مشکل شوند که به آن اختلال پردازش چندحسی می‌گویند.
چون اوتیسم می‌تواند بر نحوه پردازش صدا و نویز تأثیر بگذارد، ممکن است کودک شما در یادگیری و زبان‌آموزی با مشکل مواجه شود. یک شنوایی‌شناس یا متخصص ASD می‌تواند راهکارهایی برای کمک به کودک در مقابله با این مشکلات پیشنهاد دهد. این راهکارها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
– سمعک‌ها یا دستگاه‌های تقویت صدا، از جمله سمعک‌های کم‌بازده
– استفاده از دستگاه‌های کمکی شنیداری (ALD)
– آموزش شنوایی و گفتاری
– آموزش موسیقی
– ابزارهای مبتنی بر رایانه
– تمرین با آسیب‌شناس گفتار
حساسیت به صدا در کودکان مبتلا به اوتیسم
به دلیل مشکلات در پردازش صدا، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است نسبت به برخی صداها حساسیت داشته باشند، که به آن *حساسیت بیش از حد به صدا* یا *هایپرآکوزیس* گفته می‌شود. هم‌زمان، ممکن است این کودکان در برخی محدوده‌های شنوایی کاهش شنوایی داشته باشند؛ مثلاً صداهای زیر برای آنها بسیار آزاردهنده است، اما نمی‌توانند صداهای بم را به‌وضوح بشنوند. این موضوع می‌تواند تشخیص منبع مشکلات، یعنی اینکه آیا به کاهش شنوایی مربوط است یا نه، را دشوار سازد.
شناخت صداهایی که کودک را تحت فشار قرار می‌دهند می‌تواند به شما در تصمیم‌گیری برای واکنش مناسب کمک کند. برخی کودکان با استفاده از هدفون‌های ضد صدا یا یادگیری عقب‌نشینی به فضاهای ساکت از پیش تعیین‌شده، احساس راحتی بیشتری می‌کنند. در مقابل، برخی کودکان به صداهای محیطی واکنش کافی نشان نمی‌دهند و نسبت به صداها واکنش کم‌تری دارند. شنوایی‌شناسان کودکان و آسیب‌شناسان گفتار-زبان می‌توانند با کودک شما کار کنند تا سطوح مناسبی از راحتی با صدا را بیابند.
عفونت گوش و اوتیسم
هنوز مشخص نیست که آیا کودکان مبتلا به اوتیسم احتمال بیشتری برای ابتلا به عفونت‌های مکرر گوش، یا *اوتیت میانی*، دارند یا خیر. با این حال، ممکن است این کودکان در ابراز درد خود دچار مشکل باشند، که می‌تواند به تأخیر در تشخیص عفونت منجر شود. آگاهی از نشانه‌های عفونت گوش میانی اهمیت زیادی دارد.
اشتباه در تشخیص کاهش شنوایی به عنوان اوتیسم
در برخی موارد، اگر کاهش شنوایی یا بینایی کودک تشخیص داده نشود و مشکلات ارتباطی به وجود آید، ممکن است گمان بر این باشد که کودک دچار اوتیسم است.
علائمی که بین این دو حالت همپوشانی دارند شامل تأخیر در زبان و مهارت‌های اجتماعی، تکرار گفتار دیگران و تماس چشمی ضعیف هستند. هنگامی که کودک به‌خوبی نمی‌شنود، ممکن است منزوی‌تر و کم‌تر اجتماعی شود که این موضوع می‌تواند با اوتیسم اشتباه گرفته شود.
در این مواقع، انجام آزمایشات جامع اهمیت پیدا می‌کند. کودک مبتلا به اوتیسم بیشتر احتمال دارد که از چندین نوع ورودی حسی (مانند طعم‌ها یا بافت‌ها) اجتناب کند یا آنها را دوست نداشته باشد، ممکن است رفتارهای خودآسیبی داشته باشد و حرکات تکراری یا حالت‌های غیرعادی نشان دهد.
