چه انتظاری از تست هدایت استخوانی باید داشت

این تست ساده به شناسایی ریشه مشکل کاهش شنوایی کمک می‌کند.

زمانی که شنوایی شما بررسی می‌شود، متخصصان از انواع تست‌ها استفاده می‌کنند. این فرآیند کمی پیچیده‌تر از شنیدن یک بوق و بالا بردن دست شما است، همانطور که ممکن است از دوران کودکی به یاد داشته باشید. یکی از روش‌های ارزیابی که ممکن است در طول مراجعه به کلینیک شنوایی با آن مواجه شوید، تست هدایت استخوانی است.

در این تست، شنوایی‌شناسان عملکرد گوش داخلی و عصب شنوایی شما را ارزیابی می‌کنند، طبق گفته جسیکا استیل، دکترای شنوایی‌شناسی و عضو مرکز پزشکی وکسنر دانشگاه ایالتی اوهایو. تست هدایت استخوانی کمک می‌کند تا دقیقا مشخص شود که کدام قسمت از گوش شما (گوش میانی، خارجی یا داخلی) با مشکل شنوایی مواجه است. این اطلاعات به متخصصان کمک می‌کند تا نوع کاهش شنوایی شما را شناسایی کنند.

چه اتفاقی در طول تست هدایت استخوانی می‌افتد؟

در طول تست هدایت استخوانی، شما در یک اتاق یا کابین عایق صدا می‌نشینید. قبل از این تست، معمولاً تست شنوایی **طیف خالص صوتی** (تست هدایت هوایی) را با هدفون‌ها یا گوشی‌های شنوایی انجام داده‌اید. در تست هدایت هوایی، صدای منتشرشده از طریق گوش خارجی، میانه، داخلی و در نهایت به مغز می‌رسد. این تست برای اندازه‌گیری کمترین صدای قابل شنیدن فرد در فرکانس‌های مختلف انجام می‌شود.

در تست هدایت استخوانی، یک دستگاه کوچک به نام **ارتعاش‌ساز استخوان** پشت گوش شما قرار می‌گیرد و ارتعاشات مستقیم به گوش داخلی منتقل می‌کند، بدون اینکه از طریق گوش‌های خارجی و میانه عبور کند. این تست به شنوایی‌شناسان کمک می‌کند تا مشخص کنند که مشکل شنوایی شما از کدام قسمت گوش (خارجی، میانه یا داخلی) ناشی می‌شود.

این تست بخش مهمی از ارزیابی شنوایی است که به تعیین نوع کاهش شنوایی شما کمک می‌کند.

تست هدایت استخوانی: آنچه در طول تست اتفاق می‌افتد

متخصص شنوایی به داخل کابین می‌آید و یک **ارتعاش‌ساز استخوان را روی جمجمه شما قرار می‌دهد، همانطور که **جسیکا استیل**، دکترای شنوایی‌شناسی، توضیح می‌دهد. معمولاً این دستگاه روی استخوان **ماستوئید** پشت گوش یا روی پیشانی قرار می‌گیرد. یک **هدبند** دستگاه را در جای مناسب نگه می‌دارد. با ارتعاش دادن استخوان ماستوئید، این دستگاه مستقیماً به گوش داخلی شما تحریک می‌دهد و از گوش میانه و خارجی عبور می‌کند.

استیل اشاره می‌کند که پس از قرار گرفتن ارتعاش‌ساز استخوانی در محل، صداها در فرکانس‌ها و حجم‌های مختلف پخش می‌شوند و شما باید پاسخ دهید که چه چیزی می‌شنوید. این صداها دقیقاً مانند صداهای تست هدایت هوایی برای شما خواهند بود. شما باید همان‌طور که در تست هدایت هوایی عمل کردید، به پاسخ‌دهی بپردازید، مثلاً با بالا بردن دست یا فشار دادن یک دکمه.

هر دو تست بدون درد و غیرتهاجمی هستند. در مجموع، ارزیابی شنوایی شما ممکن است تا یک ساعت طول بکشد.

 نتایج تست هدایت استخوانی چه چیزی را نشان می‌دهند؟

این دو تست—هدایت هوایی و هدایت استخوانی—شباهت‌های زیادی دارند: صداها پخش می‌شوند و شما باید وقتی آن‌ها را می‌شنوید، نشانه بدهید. اما با وجود شباهت‌ها، نتایج این دو تست تفاوت‌های معناداری دارند.

تری زولان، دکترای شنوایی‌شناسی، توضیح می‌دهد که ما هم از طریق هدایت هوایی (که در آن صدا از طریق هوا به گوش خارجی، میانه و داخلی می‌رسد) و هم از طریق هدایت استخوانی (که در آن صدا از طریق استخوان‌های جمجمه به طور مستقیم به گوش داخلی می‌رسد و نیازی به عبور از گوش خارجی و میانه نیست) می‌شنویم.

تست هدایت هوایی نشان می‌دهد که شما چقدر صداهایی که از طریق سیستم شنوایی کامل می‌گذرند را می‌شنوید، در حالی که تست هدایت استخوانی عملکرد عضو شنوایی را از گوش داخلی به بعد بررسی می‌کند. این دو تست به شنوایی‌شناسان کمک می‌کنند تا علت کاهش شنوایی و اینکه آیا مشکل از گوش خارجی یا میانه است یا از گوش داخلی یا عصب شنوایی، را مشخص کنند.

برای مثال، ممکن است مایعی در گوش میانه شما وجود داشته باشد. در این صورت، زولان می‌گوید: «صداها باید بلندتر باشند تا وقتی از طریق هدایت هوایی منتقل می‌شوند، شنیده شوند.»

کاهش شنوایی انتقالی

اگر شما کاهش شنوایی دارید، اما مشکلی در گوش داخلی وجود ندارد، تست‌های هدایت استخوانی شما نرمال خواهند بود، در حالی که تست‌های هدایت هوایی کاهش شنوایی را نشان می‌دهند. **جسیکا استیل** توضیح می‌دهد: اگر آستانه‌های هدایت استخوانی نرمال باشند اما آستانه‌های هدایت هوایی نه، این نشان‌دهنده کاهش شنوایی انتقالی است.

کاهش شنوایی انتقالی که شامل گوش میانه یا خارجی می‌شود، می‌تواند موقتی یا دائمی باشد. شما ممکن است این نوع کاهش شنوایی را به دلیل مشکلاتی مانند **گوش شناگران** یا **انباشته شدن موم گوش** تجربه کنید، که هر دو نسبتا قابل درمان هستند. مشکلات پیچیده‌تر می‌توانند منجر به کاهش شنوایی دائمی شوند و ممکن است نیاز به درمان با سمعک‌ها یا سیستم‌های شنوایی لنگری استخوانی داشته باشید.

کاهش شنوایی حسی عصبی

**استیل** می‌گوید: «اگر آستانه‌های هدایت هوایی و هدایت استخوانی هر دو غیرعادی و مشابه باشند، این نشان‌دهنده کاهش شنوایی حسی عصبی است.» کاهش شنوایی حسی عصبی نوع رایج‌تری از کاهش شنوایی است و همیشه دائمی است.

اگر شما این نوع کاهش شنوایی را داشته باشید، احتمالاً به سمعک‌ها یا **کاشت حلزون گوش** نیاز خواهید داشت.

کاهش شنوایی مختلط

کاهش شنوایی مختلط، همانطور که از نامش پیداست، شامل اجزای **انتقالی** و **حسی عصبی** است. **زولان** می‌گوید: «گاهی اوقات، آدیوگرام نشان می‌دهد که مشکلی هم در نتایج تست هدایت هوایی و هم هدایت استخوانی وجود دارد، و علاوه بر آن ممکن است نشان دهند که سیگنال‌های هدایت هوایی برای شنیده شدن باید بلندتر از سیگنال‌های هدایت استخوانی باشند.»

کاهش شنوایی مختلط ممکن است نیاز به درمان برای بخش انتقالی و همچنین بخش حسی عصبی داشته باشد. برای این نوع کاهش شنوایی، ممکن است به دارو یا جراحی برای درمان مشکلات گوش خارجی یا میانه نیاز باشد، همچنین برای درمان کاهش شنوایی مرتبط با گوش داخلی، به سمعک نیاز خواهید داشت.

چرا تست‌های هدایت استخوانی مهم هستند

صدا از طریق مسیرهای مختلف به مغز شما می‌رسد، بنابراین برای درک کامل وضعیت شنوایی شما به مجموعه‌ای از تست‌ها نیاز است. **زولان** می‌گوید: «مهم است که یک شنوایی‌شناس از تست هدایت استخوانی استفاده کند هر زمان که تست هدایت هوایی نشان دهد که ممکن است کاهش شنوایی وجود داشته باشد.»

اگر یک شنوایی‌شناس تنها به تست هدایت هوایی تکیه کند، نمی‌تواند بفهمد که آیا کاهش شنوایی انتقالی، حسی عصبی یا مختلط است. نوع کاهش شنوایی در تعیین علت مشکل تفاوت بزرگی ایجاد می‌کند.

تست هدایت استخوانی بخشی مهم از معاینه جامع شنوایی است زیرا به شنوایی‌شناس یا متخصص سمعک تصویر کاملی از توانایی شنوایی شما می‌دهد. دانستن نوع کاهش شنوایی شما برای برنامه‌ریزی درمان یا استراتژی‌های مدیریت مناسب، مانند سمعک‌ها یا مداخلات پزشکی، ضروری است.

این تست‌ها به شنوایی‌شناسان کمک می‌کنند تا تشخیص دهند که آیا مشکل شنوایی از گوش خارجی، میانه، یا داخلی است و راه‌های درمانی صحیح را ارائه دهند.