از دست دادن شنوایی و مراقبت‌های پایان عمر: نکاتی که باید بدانید

اینکه بدانید عزیزتان در مراحل پایانی زندگی است و نمی‌تواند دیگران را بشنود، فکری ناراحت‌کننده است. متأسفانه، بیماران مراقبت‌های پایان عمر که دچار کاهش شنوایی هستند، گاهی در چنین وضعیتی قرار می‌گیرند.

با این حال، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش اثرات کاهش شنوایی بر عزیزتان انجام دهید. با این کار، می‌توانید از انزوای آن‌ها بکاهید و توانایی آن‌ها را برای برقراری ارتباط با اطرافیان بهبود بخشید. مهم‌ترین نکته:

اگر عزیزتان از سمعک یا سایر وسایل شنوایی استفاده می‌کند، اطمینان حاصل کنید که سمعک‌هایشان همراهشان است و تمیز و شارژ شده‌اند. در مراحل پایانی زندگی، ممکن است نیاز داشته باشند که کسی به آن‌ها کمک کند تا از این وسایل استفاده کنند و آن‌ها را در مکانی امن قرار دهند.

اگر عزیزتان دچار کاهش شنوایی است اما سمعک ندارد یا استفاده نمی‌کند، حتماً به کارکنان مراقبت پایان عمر اطلاع دهید تا روش‌های ارتباطی خود را تنظیم کنند. دستگاه‌های کمکی شنوایی، مانند برنامه‌های تبدیل گفتار به متن، ممکن است مفید باشند.

نکات دیگر برای ارتباط در مراقبت‌های پایان عمر

– قبل از صحبت کردن، مطمئن شوید که توجه بیمار به شما جلب شده است.

– اگر ممکن است، هنگام صحبت کردن در سطح چشم بیمار قرار بگیرید.

– واضح صحبت کنید، اما فریاد نزنید.

– اگر بیمار عینک دارد، اطمینان حاصل کنید که آن را می‌پوشد تا بتواند شما را هنگام صحبت کردن ببیند.

– صداهای مزاحم پس‌زمینه را کاهش دهید یا حذف کنید.

– از بیمار بپرسید که آیا حرف شما را شنیده و درک کرده است. اگر مطمئن نیستید، می‌توانید از او بخواهید آنچه گفته شد را تکرار کند.

– یک تخته پاک‌شونده یا قلم و کاغذ کنار تخت بیمار بگذارید تا برای تقویت ارتباط استفاده شود.

– افراد در مراحل پایانی زندگی، به‌ویژه کسانی که دچار کاهش شنوایی هستند، ممکن است برخی صداها مانند صدای بلند تلویزیون را آزاردهنده بدانند. حتماً درباره ترجیحات آن‌ها در مورد سطح نویز سوال کنید.

– به یاد داشته باشید که کاهش شنوایی گاهی ممکن است با زوال عقل اشتباه گرفته شود. در بیمارانی که زوال عقل دارند، کاهش شنوایی این مشکل را پیچیده‌تر می‌کند.

– افراد در مراحل پایانی زندگی ممکن است برخی صداها، مانند صدای بلند تلویزیون، را تحریک‌کننده بدانند. مطمئن شوید که درباره سطح نویز با آن‌ها صحبت کنید.

کاهش شنوایی در بیماران مراقبت‌های پایان عمر شایع است

اگرچه کاهش شنوایی می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما در افراد مسن شایع‌تر است. علاوه بر این، بیماران سرطانی ممکن است به دلیل برخی از انواع شیمی‌درمانی، شنوایی خود را از دست بدهند. داروهای اتوتوکسیک دیگری که برای مراقبت‌های پایان عمر استفاده می‌شوند نیز می‌توانند بر شنوایی و تعادل تأثیر بگذارند.

کارکنان مراقبت‌های پایان عمر نیز این مسئله را درک می‌کنند. یک نظرسنجی ملی از ارائه‌دهندگان مراقبت‌های پایان عمر نشان داد که ۹۱ درصد از پاسخ‌دهندگان معتقد بودند که کاهش شنوایی بر کیفیت مراقبت از سالمندان تأثیر می‌گذارد. ۸۸ درصد دیگر اعلام کردند که موقعیتی را به یاد می‌آورند که در آن کاهش شنوایی باعث دشواری در برقراری ارتباط با بیمار شده بود.

تأمین راحتی اولویت است

هدف اصلی مراقبت‌های پایان عمر، فراهم کردن آسایش برای بیماران است. ارتباط مؤثر بخش مهمی از این فرآیند است. بیمار باید درک خوبی از مراقبت‌های پزشکی، به ویژه گزینه‌های مدیریت درد داشته باشد.

این موضوع نه تنها به دلایل ایمنی بلکه برای این است که آن‌ها احساس کنترل بر مراحل پایانی زندگی خود داشته باشند. طبق گزارش بنیاد مراقبت پایان عمر آمریکا، شنوایی یکی از آخرین حواسی است که فرد پیش از مرگ از دست می‌دهد.

ارتباط واضح با مراقبان و عزیزان باعث ایجاد ارتباط می‌شود و تنهایی بیمار را در روزهای پایانی کاهش می‌دهد. این ارتباط به آن‌ها قدرت می‌دهد و احساس سلامت عاطفی و استقلال را تقویت می‌کند.

“مراقبت‌های پایان عمر بر اساس نیاز و راحتی بیمار است. زمانی که نمی‌توانید به طور مؤثر ارتباط برقرار کنید، این موضوع قربانی می‌شود.” – دب آتنس، مشاور سوگ در بیمارستان سینسیناتی

انجام مکالمات مهم پایانی

بیماران مراقبت‌های پایان عمر که دچار کاهش شنوایی هستند، نیازی نیست احساس تنهایی و انزوا کنند. سمعک‌ها و سایر درمان‌ها به آن‌ها این امکان را می‌دهند که در تصمیم‌گیری‌های مربوط به روزهای پایانی زندگی‌شان مشارکت کنند و با خانواده و عزیزانشان ارتباط برقرار کنند.

مراقبت مناسب از شنوایی می‌تواند به افراد مبتلا به کاهش شنوایی کمک کند تا تا حد امکان در زندگی خود فعال بمانند. مهم‌تر از همه، کاهش شنوایی دیگر مانع از بیان مسائل مهم بین خانواده و عزیزان نخواهد شد.

“داشتن آن مکالمات پایانی با خانواده بسیار مهم است.” – دب آتنس