کم‌شنوایی ناگهانی

در صورت از دست دادن شنوایی در یک یا هر دو گوش، درمان فوری پزشکی اهمیت دارد

کم‌شنوایی ناگهانی اصطلاحی است برای کاهش شنوایی که به‌طور ناگهانی یا طی چند روز رخ می‌دهد.

تقریباً از هر ۵۰۰۰ بزرگسال، یک نفر به‌طور سالانه دچار کم‌شنوایی ناگهانی می‌شود، هرچند این تعداد ممکن است به دلیل گزارش‌نشدن و تشخیص‌ندادن بسیاری از موارد، بسیار بیشتر باشد. از نظر پزشکی، این حالت با نام کم‌شنوایی حسی‌عصبی ناگهانی SSHL یا SSNHL شناخته می‌شود.

به غیر از شروع سریع آن، این وضعیت اغلب “ایدیوپاتیک” است، به این معنی که علت آن معمولاً ناشناخته است. تنها در ۱۰ تا ۱۵ درصد موارد تشخیص‌داده‌شده، علت شناسایی می‌شود.

کم‌شنوایی ناگهانی یک اورژانس پزشکی است

اگر شما یا یکی از عزیزانتان به‌طور ناگهانی دچار کم‌شنوایی شده‌اید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. اگرچه اغلب این مشکل جدی تلقی نمی‌شود، اما هر نوع کم‌شنوایی جدید یا ناگهانی باید از سوی شما و ارائه‌دهندگان خدمات درمانی به‌طور جدی پیگیری شود. چرا؟ هرچه زودتر ارزیابی کامل شنوایی انجام دهید، شانس بهبودی کامل شما بیشتر خواهد بود.

علائم کم‌شنوایی ناگهانی 

کم‌شنوایی ناگهانی معمولاً فقط یک گوش را تحت تأثیر قرار می‌دهد. برخی از افراد هنگام بیدار شدن از خواب متوجه کم‌شنوایی ناگهانی می‌شوند و متوجه تغییر شنوایی خود می‌شوند. دیگران تا زمانی که گوشی را به گوش آسیب‌دیده نزدیک می‌کنند یا سعی می‌کنند هدفون بزنند، تفاوتی را متوجه نمی‌شوند. در برخی موارد، کم‌شنوایی با یک “پاپ” قابل توجه همراه است که می‌تواند بسیار نگران‌کننده باشد.

پس از آن، برخی بیماران احساس پری در گوش آسیب‌دیده یا حس عجیبی در آن سمت سر خود گزارش می‌دهند که ممکن است با وزوز گوش (تینیتوس) و سرگیجه همراه باشد. این حالت گاهی “پری گوش” نامیده می‌شود.

آزمایش برای کم‌شنوایی ناگهانی

فوراً به یک ارائه‌دهنده خدمات پزشکی مراجعه کنید. آنها گوش‌های شما را بررسی می‌کنند، علائم شما را مرور کرده، وجود جرم گوش را بررسی می‌کنند و ممکن است آزمایش‌های خون و تصویربرداری از جمله آزمایش شنوایی انجام دهند. در صورت وجود کم‌شنوایی حداقل ۳۰ دسی‌بل در حداقل سه فرکانس متصل، SSHL تشخیص داده می‌شود.

اگر هیچ‌یک از ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی شما مایل به بررسی کامل کم‌شنوایی ناگهانی شما نیستند، از نظر دوم استفاده کنید. همان‌طور که دنیس کلوچی، متخصص شنوایی‌شناسی بیان کرده، ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی باید “درک کنند که کم‌شنوایی ناگهانی یک اورژانس پزشکی است. بدون اقدام فوری، احتمالاً مزایای کمتری و بار بیشتری بر دوش بیماران، خانواده‌های آنها و سیستم بهداشت و درمان خواهد بود.”

استروئیدها درمان استاندارد هستند

داروهای مورد استفاده برای درمان کم‌شنوایی ناگهانی استروئیدهایی به نام پردنیزون هستند که التهاب را سرکوب می‌کنند. این داروها با کاهش تورم و التهاب عمل می‌کنند. معمولاً به صورت قرص تجویز می‌شوند، اما استروئیدها می‌توانند از طریق تزریق در پشت پرده گوش یا به صورت داخل وریدی نیز داده شوند.

در حالی که گاهی پزشکان دوزهای بالای استروئیدها را تجویز می‌کنند، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که دوزهای استاندارد به احتمال زیاد به همان اندازه مؤثر هستند و عوارض جانبی کمتری ایجاد می‌کنند.

شواهد جدید همچنین نشان می‌دهد که درمان با اکسیژن هایپر باریک نیز ممکن است شنوایی را بازیابی کند.

برای درمان علت زمینه‌ای ممکن است درمان‌های اضافی لازم باشد، به عنوان مثال، مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت.

درخواست کمک را به تعویق نیندازید

فرصت برای بازیابی شنوایی بین دو تا چهار هفته پس از شروع کم‌شنوایی بسته می‌شود، به این معنی که پس از آن کم‌شنوایی به احتمال زیاد دائمی و غیرقابل برگشت خواهد شد.

خبر خوب؟ حدود ۵۰ درصد از افرادی که SSHL را تجربه می‌کنند، در عرض یک تا دو هفته به‌طور خودبه‌خود تمام یا بخشی از شنوایی خود را بازیابی می‌کنند.

با این حال، مهم است که هر چه سریع‌تر درمان را آغاز کنید، در صورتی که شنوایی شما برنگردد. پس از آن بازه زمانی کوتاه، بدون درمان، کم‌شنوایی به احتمال زیاد دائمی و غیرقابل برگشت خواهد شد.

اگر شنوایی‌ام برنگردد چه؟

در حدود ۱۵ درصد از موارد، ناشنوایی دائمی در یک سمت نتیجه می‌شود، حتی با درمان.

درمان‌ها بر روی تقویت هرگونه صدای باقی‌مانده‌ای که فرد دارد، از طریق سمعک‌ها یا دستگاه‌های مشابه تمرکز خواهند کرد. سمعک‌های CROS نیز گزینه‌ای هستند اگر کم‌شنوایی عمیق یا شدید باشد.

علل بالقوه

بیشتر افراد دلیل واضحی برای کم‌شنوایی ناگهانی خود نخواهند داشت. با این حال، عوامل خطر شامل موارد زیر است:

– عفونت‌های باکتریایی و ویروسی

– اختلالات گوش داخلی، به‌ویژه بیماری مینییر

– میگرن

– تومورها (مانند نوروم آکوستیک)

– برخی داروها که می‌توانند به عنوان عوارض جانبی، موجب کم‌شنوایی شوند، به‌ویژه اگر در دوزهای بالا مصرف شوند

– بیماری‌ها یا اختلالات عصبی (مانند چندخسیری)

– آسیب یا ضربه به سر

– اختلالات خودایمنی گوش داخلی و دیگر بیماری‌های خودایمنی

– هورمون‌های تیروئید پایین، مانند ناشی از کم‌کاری خودایمنی تیروئید

– مسائل مربوط به گردش خون (مانند واسکولیت)

پژوهشگران به ارتباط با عفونت‌های ویروسی مشکوک هستند

پژوهشگران فکر می‌کنند که در مواردی از کم‌شنوایی ناگهانی که علت واضحی شناسایی نمی‌شود، یک عفونت ویروسی خفیف ممکن است مقصر باشد. این به این دلیل است که افراد معمولاً در روزها و هفته‌های قبل از از دست دادن شنوایی، گزارش می‌دهند که دچار سرماخوردگی یا عفونت تنفسی بوده‌اند.

این ویروس چگونه می‌تواند این کار را انجام دهد؟ خود ویروس — یا التهاب ناشی از آن — به طریقی به سلول‌های مویی ظریف گوش داخلی و/یا تأمین خون آسیب می‌زند. هر تعداد ویروس ممکن است مسئول باشند، از جمله برخی که ممکن است علائم زیادی تولید نکنند، به این معنی که فرد متوجه نمی‌شود بیمار است تا زمانی که شنوایی خود را از دست بدهد. این زمینه‌ای از تحقیق در حال ظهور است.